Historie crematie

Crematie, de praktijk van het verbranden van een lichaam na de dood, heeft een lange en rijke geschiedenis die teruggaat tot duizenden jaren geleden. Het is een ritueel dat door verschillende culturen en religies wordt beoefend, en het heeft zich ontwikkeld van een praktische noodzaak tot een symbolische handeling van respect en rouw.

Een van de vroegste voorbeelden van crematie is te vinden in het oude Griekenland, waar het werd gezien als een eerbetoon aan de goden. De Griekse filosoof Plato sprak zelfs over crematie als een manier om het lichaam te zuiveren en te bevrijden van de gevangenschap van de ziel.

Ook in het oude Rome werd crematie beoefend, met name bij de aristocratische en militaire klassen. Het was echter pas na de opkomst van het christendom dat crematie in Europa in ongenade viel, vanwege de overtuiging dat het lichaam ongeschonden moest blijven om te worden opgewekt bij de wederopstanding.

In de 19e eeuw werd crematie herontdekt als alternatief voor begraving, voornamelijk vanwege de hygiënische voordelen. In 1876 werd de eerste crematieoven gebouwd in Europa en in 1878 vond de eerste openbare crematie plaats in Engeland.

In de Verenigde Staten duurde het iets langer voordat crematie werd geaccepteerd. Pas in 1900 werd de eerste crematie uitgevoerd in de VS en in 1913 werd de eerste crematieoven geïnstalleerd in een crematorium in Pittsburgh.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd crematie steeds populairder in Europa, omdat er weinig ruimte was om graven te bouwen. Na de oorlog verspreidde de populariteit van crematie zich over de hele wereld en tegenwoordig is het een gebruikelijke praktijk in veel delen van de wereld.

Crematie heeft zich ontwikkeld van een praktische noodzaak tot een symbolische handeling van respect en rouw. Het wordt nog steeds beoefend door verschillende culturen en religies over de hele wereld, en het blijft een belangrijke optie voor mensen die op zoek zijn naar een alternatief voor traditionele begraving.